رنسانس ایرانی

تازه می‌گیر و کهن را می‌سپار که هر امسالت فزونست از سه پار گر نباشی نخل‌وار ایثار کن کهنه بر

در باره زنان میهنم هر کسی دارد ز خود عشقی به خاک میهنش خاک میهن را پرستش میکند با جمله