زرتشتی سدره‌پوشی را تولدی دیگر و نشانه‌ی بیرونی زرتشتی شدن می‌دانند؛ این مراسم برای زرتشتی‌ها مانند غسل تعمید در دین مسیحیت و جشن تکلیف و ختنه‌سوران در دین اسلام است.
براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن، در سال ۹۱ جمعیت زرتشتیان در ایران ۲۵۲۷۱ بوده است. موبد رشید خورشیدیان سردفتر ازدواج و طلاق زرتشتیان تهران در گفت‌وگویی که حدود چهار سال پیش با مهر داشته است، تعداد زرتشتیان ایران را مطابق آمار رسمی، ۶۵ تا ۷۰ هزار نفر اعلام کرده و گفته است که در آمارهای غیر رسمی نیز تعداد زرتشتیان مقیم ایران را ۱۵۰ هزار شهروند عنوان کرده‌اند.
زیارتگاه‌ها و مراسم زرتشتیان ایران به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری تاریخی و مذهبی کشور به شمار می‌روند که مخاطبان خاص خود را دارد. بیشتر این شهروندان در تهران، یزد، کرمان، کرج، شیراز، اصفهان، اهواز، زاهدان و کرمانشاه ساکن هستند.
فلسفه‌ی سدره‌پوشی و سن مناسب برای انجام آن
در میان آیین‌های زرتشتی، جشن‌های متعددی وجود دارد که آیین سدره‌پوشی یکی از آن‌هاست. سدره پوشی و کُشتی بستن نوجوانان، آن‌ها را از دوران کودکی به بزرگسالی انتقال می‌دهد و از آن پس او را به عنوان یک فرد زرتشتی شناخته و پذیرفته می‌شود. پس از سدره پوشی، نوجوان حق شرکت در همه‌ی مذهبی و اجتماعی آیین خود را می‌یابد. به‌طوری‌که از مندرجات کتاب‌های مذهبی به دست می‌آید، زرتشتیان عهد باستان، فرزندان خود را در سن پانزده سالگی سدره‌پوش می‌کردند اما دیرزمانی است که سن سدره‌پوشی را از این پایین‌تر آورده و بین ۷ تا ۱۰ سالگی قرار داده‌اند.
سدره‌پوشی، «نوزاد» یا «نوزات» نیز نامیده می‌شود. این آیین باید در بامداد انجام شود اما امروزه در ایران، پس از نیمروز برگزار می‌شود.
سدره چیست؟
سدره، پیراهنی بی یقه و بی آستین از پارچه‌ی نازک و سفید رنگ است و نخستین جامه‌ای است که بدن را می‌پوشاند؛ جامه‌ای ساده که در فرهنگ زرتشتی نشان سادگی و پاکی به شمار می‌رود. در پشت و جلوی سدره دو کیسه‌ی کوچک قرار دارد؛ یکی در جلوی سینه و نزدیک قلب که آن را گریبان می‌نامند و دیگری در پشت قرار دارد که گرده خوانده می‌شود. چاکی نیز در جلو سدره از گردن به پایین قرار گرفته است که در انتهای آن کیسه‌ی کوچکی قرار دارد که کرفه یا کیسه‌ی «کار نیک» نامیده می‌شود. این کیسه یادآور آن است که همه‌ی کارهای نیک انسان روی هم انباشته می‌شود و او را به شادی و خوشبختی می‌رساند. گرده نیز نشانه‌ی مسوولیت‌ها و وظیفه‌هایی است که هرکس به عهده دارد. گکشتی هم بندی باریک و بلند است که آن را روی سدره و به دور کمر می‌بندند. کشتی بستن نیز مانند دیگر رسومات دین زرتشت، عملی نمادین است و نشانه‌ی پیوند با خویشتن، دیگر نیکان، طبیعت و اهورامزادا است. کشتی بند بندگی اهورا مزدا است و افراد زرتشتی از زن و مرد و کوچک و بزرگ موظف هستند همواره به جز در زمان‌های خاصی مانند استحمام، آن را به کمر خود ببندند.